Ik ben echt een heel vriendelijke vogel hoor en ben altijd lief! Ik ben altijd vrolijk en heb altijd een hoop te vertellen met mijn eigen geluiden. Vooral 's morgens en 's avonds zing ik naar de zon als hij komt en weer weggaat. Aaaaaaaaaah KaKaaaaah Aaaaaaaaah Kakaaaaaah En mijn mensen die zingen dan op hun manier mee. Zij noemen de zon "niet schreeuwen", ze weten dus wel altijd dat ik over de zon zing. Want dit zeggen ze dan telkens weer.

Soms hebben ze het ook wel eens mis hoor, vaak als ik gewoon zomaar wat aan het zingen ben. Ze kennen alleen mijn tekst niet, dus doen ze maar op hun manier mee. Wel altijd gezellig hoor, maar ik probeer altijd wel harder te zingen dan zij! En dat lukt telkens weer.

Maar ik kan ook wat van die mensengeluiden, zoals: "hallo allemaal", "kappe nou", "Mmmmmmmmm da's lekker he" en "Daaag luitjes". Dat zeggen die mensen ook altijd. oh ja ook nog "Lorre" dat zegt nu echt ieder mens, zou dat nu hallo betekenen of zo. Ik vind het maar een raar geluid.

Maar als mooie Aradame heb wel lekker de ruimte nodig. Niet zo'n klein kooitje natuurlijk daar zou ik gek van worden, en dan niet leuk gek. Ze zetten die mensen toch ook niet met een bord eten in een klein kastje.Ik heb ook van die lekker kleine verstopplekjes nodig. Mooie donkere plaatsen waar ik me kan verstoppen voor die mensen, dan gaan ze van die leuke geluidjes maken, zo van "joeeehooee", en da's lachen joh. En het zijn wel volhouders hoor, ze stoppen pas als ze me hebben gevonden. Ik vind het zelf ook helemaal te gek om verstopplaatsen te zoeken waar mijn afgerichte mensen me niet kunnen vinden. En dan laat ik ze lekker schrikken door plotseling tevoorschijn te komen.

Soms zoek ik iets lekkers om heerlijk op te knauwen, dat voelt zo lekker in m'n grote eetneus en ik kan me er heeeeel lang mee bezig houden. Ik vind het leuk om te knauwen en dan na te denken, te knauwen en dan nog meer denken en me dan lekker verstoppen. Want dan komen die mensen weer met die gave geluidjes. Fantastisch wat een clowns. Ik kan uren naar ze kijken en luisteren. Soms wil ik ze nog wel eens nadoen, als ik daar zin in heb tenminste, dat vinden ze wel leuk. En weet je wat gek is, ze hebben bijna elke dag andere veren. Nou dat lukt mij echt niet. En ik heb het geprobeerd hoor. Maar alleen al die oude veren eruit trekken, oooeeeeh echt niet leuk. Maar ik was er bijna aan verslaafd ik kon bijna niet meer stoppen. Toen kreeg ik ineens zo'n raar ding om m'n nek van een mens met een witte veren. Toen kon ik er niet meer bij. En toen moest ik wel stoppen. Dat was niet echt een vrolijke tijd. Maar dat is nu gelukkig voorbij.

Soms zit ik er wel eens aan te denken om een mooi nest te bouwen en eieren te leggen. Ik ben tenslotte een mooie meid. Maar da's toch wel veel werk zo in je eentje, maar het is wel leuk om aan te denken.En soms, een paar keer per dag, en daar ben je het echt wel met me eens, wil ik gewoon alleen maar een heerlijk dutje doen en nergens aan denken. Net als die dikke kat die bang voor me is.
Mijn favoriete verstopplaats is in die kast onder die grote waterbak met die vissen er in. Met mijn eetneus kan ik net die deurtjes open maken.En binnen in zijn er veel vette dingen te vinden om een meid als ik uren bezig te houden. Vergeet die belletjes op mijn speelboom, hier liggen van die leuke papieren boekjes. Die kun je zo lekker versnipperen. Ooooooooh dat scheurgeluid, heerlijk!

En er staan ook van die leuke zachte doorzichtige flesjes met allemaal verschillende kleurtjes er in. Ik doe iedere keer weer m'n best om bij die kleurtjes te komen. Dat lukte de laatste keer bijna. Toen kwam dat ene manmensfiguur weer, die ene die iedere keer met dat vingertje zwaait..... Wat bedoelt hij daar nu eigenlijk mee? Hij zal wel willen dansen met me of zo, wat maakt mij het uit. Ik schud wel even met mijn koppie, vindt hij ook leuk.

Er zitten ook van die kleine ronde tonnetjes bij, die ruiken een beetje naar dode planten en vis. Daar moet ik nog een keer aan beginnen want die vind ik ook best wel interessant. En interessant is leuk, en leuk daar ga ik voor telkens weer! En over leuk gesproken, die slangetjes die er hangen, van boven naar beneden en weer terug..... waaaaaaaaaauuuuuuuuuuw! Of zoals ik soms op zijn mensgeluid' wel eens zeg: "Mmmm da's lekker".

Die slangetjes, die slangetjes, die...die.... hebben me toch een lekkere smaak. Lekker zacht en soppig. Ze veren iedere keer weer terug, en dat voelt zo lekker, zo sappig en zacht in m'n eetneus, geweldig. Om gek van te worden! Ik kan me nog maar net beheersen. Vandaag toen ik me weer in het kastje wilde verstoppen gingen die deurtjes eerst niet open. Er zat iets om die knopjes heen. Volgens mij waren die mensen iets vergeten of zo. Maar da's geen probleem hoor voor mijn, door de natuur geleverde, neusbreekijzer, of zoals die mensen hem altijd noemen, "kijk uit voor die gevaarlijke snavel". Maar dat vind ik maar een lange en vreemde naam voor mijn snavel.

En toen dacht ik, ik heb echt weer zin in die buisjes. Even lekker knabbelen en relaxen. En wat gebeurde er....begon me dat buisje ineens water te geven. Er kwam een hele waterval uit en dat gaf een geweldig gaaf geluid! De bodem van dat leuke kastje stond al snel vol en het water liep zo recht op de vloer. Wie had dat nou verwacht, ik heb water gevonden. Hoef ik niet meer alleen uit mijn bak te drinken in de kooi. Ik werd gek. Dat is nou toch wat. Ik kon me niet meer beheersen en verbrak mijn belangrijkste regel van het verstoppen: ik maakte geluid. Ik schreeuwde het uit van plezier. Waaaaaaaauuuw....AaaaaahAaaaaaah

Toen kwam dat vrouwmens de kamer binnen, en ook die vond de waterval helemaal te gek. Ze schreeuwde bijna net zo hard als ik. Dus begonnnen we maar samen te schreeuwen. Wat een lol! Mijn dag kon niet meer stuk. En wat deed ze toen....ze pakte me op en stopte me zo snel als ze kon in mijn kooi. En die kooi is echt niet mijn beste verstopplaats.

Wat een egoist dat vrouwmens, ze wilde het water en de waterval helemaal voor zichzelf hebben. Maar ik had hem toch gevonden en gemaakt, dan is hij toch ook voor mij. En ze liet helemaal niets achter voor me. Ze deed alles in emmers en nam het zo mee. Toen hoorde ik ze praten tegen die vissen, ze zei: "hou vol jongens jullie krijgen zo water en dan kunnen jullie weer verder spelen". Hoezo dat nou weer, die vissen hebben zoveel water dat ze er zelfs in kunnen zwemmen, zo helemaal kopje onder. En ze doen er helemaal niets voor, ze zeggen nog niet eens iets, laat staan dat ze spelen. Terwijl het vrouwmens altijd tegen ze staat te praten. Dat zijn nou echt geen gezellige lolbroeken. Volgens mij werken ze op batterijen of zo. Ze krijgen namelijk ook nooit fruit en pellets, ik lekker wel. De mensen staan wel eens met een busje boven die waterbak te schudden, die ene, je weet wel dat tonnetje dat naar dode planten en vis ruikt. Ik snap er niets van.

Ik hoef zelf niet eens zo hard voor mijn eten te werken. Sterker nog, als ik niets doe krijg ik steeds meer.... Doe ik weer iets wat ze vragen, krijg ik weer iets, en zo gaat dat telkens door. Die mensen zijn toch echt wel leuk en goed afgericht want ze geven me lekkers te eten en spelen vaak met me. Ik vind ze toch wel lief. Als ik wat mensenwoordjes zeg dan vinden ze me nog leuker en krijg ik nog meer lekkers.

Ik hoop dat we binnenkort weer lekker verstoppertje kunnen gaan spelen. Maak ik misschien weer een waterval, misschien dat we dan deze keer samen kunnen spelen met het water. Dan noemt ze me vast weer bij die leuke maar o zo vreemde naam: "ondeugende vogel". Klinkt anders dan Vickie maar dat vind ik allemaal best. Nu ik er zo aan denk, zo noemen ze me vaker als we samen spelen en aan het zingen zijn. De mensenvrouw roept al bijna net zo hard als ik mmmmm.... dat zie ik wel als uitdaging. Gaan met die banaan...! Aaaaaaaah...KaKaaaaaah....Aaaaaaaaah, wat een fun. Wat een dag.... en morgen is er weer één!

Namens Vickie geschreven door Wico